بخشی از یک ترکیب بند:
شبها به یاد نافله ها گریه می کنم
در هرم آتش گله ها گریه می کنم
نزدیک صبح می شود و من هنوز هم
با سوز آه چلچله ها گریه می کنم
دستان من ز مصلحت صبر بسته است
در تنگنای سلسله ها گریه می کنم
آمد خزان سرد جدایی به خانه ام
در سوز فصل فاصله ها گریه می کنم
تن خسته در مسیر خدا پیش می روم
در سنگلاخ مرحله ها گریه می کنم
قلبم گرفت، همسفر آسمان کجاست؟
دلتنگ ربنای بلالم اذان کجاست؟
آن شب که حجم سینه ی ما گر گرفته بود
بر لب شمیم ذکر خدا گر گرفته بود
بر شانه ی ملائکه تشییع می شدی
در هرم آه، بال دعا گر گرفته بود
تصویر مادری که گرفتار آتش است
در جام اشک آینه ها گر گرفته بود
با بال بسته لرزش چشم کبوتران
از جنس شعله بود و فضا گر گرفته بود
انگار عالم از حرکت ایستاد چون
یک مرد در شرار بلا گر گرفته بود
دستی ز قبر آمد و یار مرا گرفت
شرمندگی تمام قرار مرا گرفت
شمعم که در نبود تو سرگرم زاری ام
امشب دوباره در تب شب زنده داری ام
وقتی که یار و همنفسم را گرفته اند
تنها مگر که اشک بیاید به یاری ام
هر دم غمی زبان به سخن باز می کند
هر دم اسیر خنده ی یک زخم کاری ام
گردن کشیده است در این التهاب درد
آتش به سوگواری بر بی قراری ام
همواره خواستم که شوم پیشمرگ تو
مُردم ز بی نهایتی بدبیاری ام
روزی هزار بار نگاهم نمور شد
خانه چقدر بی نفست سوت و کور شد
یا علی