بعد از حدود ۱۷۰ روز اومدم تا به روز کنم!!!
شعر جدید دارم اما ترجیح دادم یه شعر برای شیمیایی های عزیز بزنم. اما قبلش:
Chemical victims
اینجا سامرا است. استان زادگاه یکی از ناپاک ترین انسان نماهای تاریخ.
اینجا سامرا است. منطقه ی بعثی نشینی که شدیدا مورد علاقه ی صدام است.
می گویند در این مکان کارخانه ی تولید حشره کش تاسیس کرده اند!
حالا پنج سال است که این کارخانه، شبانه روز در حال تولید است؛ تولید، تولید و باز هم تولید!
اینجا کارخانه ای است در سامرا؛ اگر این جا واقعا حشره کش تولید می شود پس در این پنج سال باید توانسته باشند نیاز تمام قاره ی آسیا به حشره کش را تامین کنند؛ پس چرا باز هم تولید و تولید؟
به راستی محصول رازآلود این کارخانه چیست؟
قضیه کمی مشکوک است!
زیاد طول نکشید تا همه فهمیدند که:
آن کارخانه ی مرموز، هدیه ای از طرف آمریکا و چند کشور غربی به دیکتاتور دیوانه ی عراق بوده است برای نسل کشی!
آری؛ آن جا سامرا بود؛ کارخانه ی تولید انواع بمب های شیمیایی...
مسمومیت
انبوه تاول برتنت سر باز كرده
اين هم نشان ديگري از سرفرازي ست
تاول ، نه ! اين ها مهر تأييد است مومن
تأييد معصوميت در عشق بازي ست
كپسول هاي سرد اكسيژن برايت
جز آه هاي بي ثمر چيزي ندارند
مي خواهي آسوده شوي – حرف تو اين است –
اين سال ها انگار پاييزي ندارند !
اين سرفه ها ياد آور يك عمر درد است
دردي كه درعمق وجودت ريشه كرده
چيزي نمي گويي ولي مي فهمم ، آري !
مسموميت خون تو را در شيشه كرده
حتي نفس با تو سر ياري ندارد
با اين همه از هيچ كس شكوه نداري
بر عكس هر ابري كه مي خواهد ببارد
ترجيح دادي بي صدا ، نم نم بباري
امشب دوباره خاطراتت جان گرفته
يك چفيه و تسبيح و عكسي يادگاري
بايد تو را توصيف كرد اين گونه شايد:
شمعي كه سرگرم است با شب زنده داري
در هر نفس می سوزی و می سازی اما
با هر نگاهت حرف داری با من امشب
مضمون چشمت مطلع شعر جدایی است
آیا تو داری می سرایی یا من امشب؟
فرياد تو با موج هاي "كرخه"رقصيد
در عمق جان "راين"هم حتي اثر كرد
چيزي بگو ، حرفي بزن همراه بغضت
بايد جهان را از شكوهت باخبر كرد
یا علی